Osobowość schizoidalna

Co to jest osobowość schizoidalna?

„Osobowość schizoidalna - typ osobowości cechujący się tendencją do izolowania się, niewytwarzania silnych związków oraz wycofywania się z kontaktów emocjonalnych i społecznych, uznawania ich za niepotrzebne. Przy dużej wewnętrznej wrażliwości wyrażanie uczuć jest ograniczone, co powoduje pozorny chłód i dystans uczuciowy. Pacjentów ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości nie obchodzą ani pochwały, ani nagany. Często występuje u nich poczucie osamotnienia i niezrozumienia przez otoczenie, podejrzliwość, niemożność odczuwania przyjemności. Osoby cierpiące na to zaburzenie na ogół działają samotnie, często żyją w świecie marzeń i fantazji, są ambitni, skłonni do introspekcji, ekscentryczni. „ [1]

Oficjalne kryteria diagnostyczne wg DSM-V:

1. brak ochoty na zawieranie bliskich związków oraz czerpanie z nich przyjemności, wliczając w to bycie członkiem rodziny
2. niemal ciągłe wybieranie zajęć samotniczych
3. małe – o ile jakiekolwiek – zainteresowanie doświadczeniami erotycznymi z innymi ludźmi
4. czerpanie przyjemności z niewielu – o ile jakichkolwiek – rodzajów zajęć
5. brak bliskich przyjaciół lub powierników innych niż bezpośredni krewni
6. wrażenie bycia obojętnym na pochwały czy krytyki wygłaszane przez innych
7. okazywanie chłodu emocjonalnego, dystansu lub spłaszczonej uczuciowości
   

Dlaczego osobowość schizoidalna?

Osobowość schizoidalna, taką diagnozę otrzymałem w okolicach 2006 roku . Nie mam kompetencji aby ocenić jej jakość – nie jestem lekarzem. Mogę napisać, że zdaje się spełniać wszystkie wymienione powyżej kryteria, a więc jest nieźle. Dobrze mieć coś określonego, dobrze zdefiniowanego, ponieważ tylko takie obiekty dają się badać metodami naukowymi.

Dlaczego blog?

Po przeanalizowaniu podanych kryteriów diagnostycznych, może wydawać się dziwne, jakoby osoba schizoidalna chciała prowadzić blog. Po pierwsze prowadzenie publicznego pamiętnika kojarzy się z pewną formą ekstrawertyzmu (a więc czegoś zupełnie nie przystającego do osobowości schizoidalnej). Po drugie wydaje się być niepotrzebnym wysiłkiem - jeśli nie ma takiej konieczności, po co schizoid miałby to robić?

Jeśli mam być szczery – trudno powiedzieć... Pomysł na powstanie bloga zrodził się podczas korespondencji zapoczątkowanej poprzez jedno z forów internetowych. Wówczas uświadomiłem sobie, że jestem zdolny do generowania dużej ilości treści, innymi słowy potrafię być twórczy. Równocześnie zaobserwowałem, że przy ubogim życiu społecznym prowadzę dość rozbudowane życie wewnętrzne. Można więc sądzić, że generowana przeze mnie treść stanowi naturalne ujście dla niego.

[1] pl.wikipedia.org/wiki/Osobowość_schizoidalna